Ryper i nabolaget...

I håp om å rette opp på ein heller bedrøveleg høst med tanke på fuglekontakt for Ventus, har det dei siste par månadane blitt mange helger på fjellet i leit etter fugl. Saltfjellet har bydd på mange flotte rypeterreng, men desverre har det nok vært mest av terreng og mindre av ryper... Det er likevel tydeleg at dei få situasjonane Ventus har fått i fugl har påverka jaktlysta merkbart. Han er ein heilt anna hund ute i terrenget no enn berre for eit par månader sidan, og kan glimte til med nokre skikkeleg gode slag innimellom. Båndtvangen kom med andre ord på eit lite gunstig tidspunkt, når det akkurat hadde begynt å bli litt fart i sakene.

Ventus i farta!

Det var difor ei svært positiv overrasking å sjå at Ventus på ein av våre "vanlege" lufteturar i skogen bak huset støkka opp 3 ryper for eit par veker sidan. Eg rakk vel ikkje eingong å tenke på å få sagt "sitt" før det var fleire hundre meter glissen bjørkeskog mellom meg og Ventus... Men eg valgte å sjå det positive i det tross alt; her bør det jo være kjempemuligheiter rett i nabolaget! Etter den episoden har det difor blitt mange turear bak i skogen, og rypene viser seg nesten kvar gong, noko som både Ventus og eg set stor pris på :-)

Så no er det berre å ligge i hardtrening framover og håpe at vårslappe ryper vil hjelpe oss med mange situasjonar i påska og vidare utover våren!

GOD PÅSKE TIL ALLE SAMMEN!

29 + 1 års-feiring i fjellet!

Laurdag 28. februar var det aller 1. året til Ventus gått inn i historiebøkene, medan "far" på si side måtte innsjå at han heller nærma seg eit litt større og rundare tal...

Uansett var vi invitert til hyttetur på Saltfjellet med årets siste jaktmulighet og triveleg selskap av Bent, Carine (hyttevertar) og Lena (veninne av Carine). Med andre ord ei upåklageleg ramme rundt bursdagane :-)

Bursdagsbarnet viser stolt kor gammal han har blitt!

Etter ei middels vellyka helg med lite fugl og tildels gretne værgudar på same fjellet helga før, vart forventnigane skrudd opp eit par hakk før denne helga etter at Kristen Gislefoss i kjent positur kunne peike på ei diger sol over heile Salten-distriktet for laurdagen. Så fekk heller søndags-været bli som det måtte bli...

Mystiske spor i snøen...

Det har vore lite fuglekontakt for Ventus hittil, noko som for så vidt viste seg ganske tydeleg forrige helg, der det vart mykje "vimsing" på begynnelsen av dagane. Men han støkka likevel opp eit par ryper, og vart meir konsentrert og systematisk i søka utover dagen. Det var difor spennande å sjå korleis han fungerte med enda ei heil helg på fjellet, og forhåpentlegvis med enda meir fugl!

Laurdagen møtte oss med eit fantastisk vær; sol frå skyfri himmel og 10-12 kalde grader, og eg stilte meg sjølvsagt spørsmålet om kvifor ikkje godeste Gislefoss litt oftare kunne fortelle oss korleis været blir... Uten å gruble så altfor lenge på det, la eg ut på tur ilag med Bent, Lago og Ventus. Spora i snøen var imidlertid mange og ikkje berre av den typen som vi leita etter, noko som fortalde oss at det var fleire som ville utnytte siste jaktdagen i vintersola.

Til høgre: Bent speider etter rypene i sola!

Vi fekk likevel ein temmeleg bra dag, med relativt mykje fugl å sjå etterkvart. Ventus starta som forrige helg temmeleg usikkert og trengte tydeleg litt tid på seg for å kome i gang. Etter endt dag hadde han støkka opp 6 ryper, og jobba betre og betre i søk utover dagen, sjølv om han la etter som ein tulling i alle situasjonane... Jada, her er det MYKJE jobb som ventar ein uerfaren jeger- og hunde-eigar!

Søndagen spådde meldingane mindre sol og meir (u)vær, og vi var forberedt på ein laaang frokost før vi la ut på ein kortare tur. Om Gislefossen hadde eit ord med i laget òg denne dagen veit eg ikkje, men vi våkna iallfall til ein overraskande positiv dag på fjellet og munnvikane våre strekte seg med ein gong litt oppover i dei trøtte ansikta..

Som på laurdagen delte gutar og jenter lag før vi spente på oss skia og prøvde kvar våre nye områder å gå i, denne dagen uten hagle... Området var kjempeflott, og vi såg for oss hyggelege møter med minst like mange fugl som på laurdag. Men rypene glimra med sitt fråvær og dagen gjekk uten å sjå ein einaste fjærkledd skapning. Dermed kunne vi konstatere at jaktsesongen 2008/2009 fekk eit punktum utan rypekakling, og eg kan berre håpe at mykje solid jobbing fram mot hausten vil gje fruktbare resultat for min første skikkelege jaktsesong med hund!

Litt tidlig å bli grå i skjegget Ventus?

Vinterstemning i nord!

Etter ein relativt grå og trist vinter i Bergen i fjor, var det eit hyggeleg gjensyn med Kong vinter igjen her i nord i år. Allereie i midten av november la det seg eit kvitt lag med snø seg på bakken over Salten-distriktet, og når det først kom litt fann han som forvaltar nedbørsressursane der oppe ut at det like gjerne kunne komme meir. Mykje meir! Plutseleg låg det 40-50 cm snø og det var berre å leite fram skia i full fart, litt tidlegare enn planlagt... No har det gått 2-3 veker og temperaturen har vært stabilt under 0 grader, så skiføret har etterkvart blitt ganske så bra.



Det låg ei viss spenning rundt korleis det ville gå å ha Ventus med på skitur, men dette har gått over all forventning. Han er eit skikkelig arbeidsjern, og må bremsast ofte så han ikkje får noko langtidsplager. Men han ser iallfall ut til å elske å trekke, så det lovar jo godt for vinterturar i framtida.



Ellers har vi òg vore på eit par jaktturar, men med den snømengda som har kome den siste tida, blir det rett og slett litt i overkant for hundane. Det er så vidt dei klarer å bykse seg fram i laussnøen, så rypene har i grunn vore like trygge som om vi ikkje hadde gått med hund! Men ein erfarer jo heile tida. Februar og mars er nok bedre med tanke på trening i fuglesituasjonar, så det blir spennande!

Kor er rypene?

Desemberdag i øvre Valnesfjord!

Bilder frå hausten i Valnesfjord!

Ein innhaldsrik og flott haust har begynt å bevege seg godt over i vinter, her er nokre små glimt frå hausten 2008 i Nordland!

Ein suveren sommar er over!

Så var august allereie godt i gang, og både tobeinte og firbeinte kan sjå tilbake på ein særdeles vellukka sommarferie. Det vart snaue 3 veker i heimbygda Sandane, som viste seg frå si aller beste side med nydeleg sommarvær og temperaturar som kan konkurrere med dei fleste reisemål i Star Tour sin sommarkatalog...

Eit visst spenningsmoment var det knytta til korleis Ventus kom til å finne seg til rette i nye omgjevnader på vestlandet, men dette viste seg å gå heilt uproblematisk. Han såg ut til å storkose seg, sikkert mykje takka være uvanleg mykje oppmerksomhet og kjærleg omsorg frå andre familiemedlemmar.


I godværet vart det sjøvsagt rom for mange fine turar og andre sommarlege aktivitetar som fisking, bading, solkremsmøremaraton (kanskje neste nye OL-grein?), grilling, grilling og... nevnte eg grilling? Ja, for uten god grillmat og drikke duger helten ikke som det jo heiter! Trur nok eg satte ny personleg rekord iallfall! Det kan likevel diskuterast om dette hadde noko positiv innverknad på fiskelukka, for det var ikkje alltid like lett å overbevise fisken om at sluken min smakte like bra som fisken på grillen :-) Men nokre fiskar vart det likevel, det må jo nemnast! Ventus på si side hadde dessutan sin debut som teltturist og såg ut til å trivast i den nye buformen. Kjekt å vite då det forhåpentlegvis vert mange fleire i tida som kjem.

Eg hadde mine debutar eg òg, med eit par turar til stader eg endå ikkje hadde vore på. Eg hadde mellom anna ein flott tur til Oldeskaret (frå Stardalen) og ein fantastisk tur på Skåla (1848 m.o.h.) saman med Arild. Sjølv om vi ikkje sikta oss inn på tider som det opererast med i fjelløpet "Skåla opp", fekk beina våre likevel merke stigninga på den drøye 8 km lange turen opp frå lodalen. Underteikna fekk i tillegg merke sola, som flittig malte nakken min med ein signalraud farge i løpet av turen. Solkremsmøremaraton var tydelegvis ikkje nok der nei...

Tilbake i nord-norge merkast det på temperaturen og fargane på lauvet at hausten snart står for døra, og eg ser fram til ei fin tid med hyppige turar i fjellet. Forhåpentlegvis blir det mange spennande augeblikk med Ventus, som ser ut til å ha vakna skikkelig for småfugl iallfall. Så er det berre å håpe at han synes det blir endå meir stas med ryper etterkvart, sjølv om det nok blir mest sjå-og-lær denne sesongen...

Takk for sommaren 2008, kanskje den beste på lenge!?

Endeleg sommar og sol!

Etter ein mai månad med temperaturar som til tider har vore faretruande nær den blå halvdelen av gradestokken, kom endeleg varmen og godværet ved månadskiftet mai/juni. Den siste veka har rett og slett vore fantastisk, med temperaturar på rundt 25 grader. Plutseleg er skogen rundt oss blitt grøn og fin, insekta har begynt å surre rundt i lufta og grasklipparane durar for fullt i hagane. Eg for min del har pussa vinterstøvet av fiskeutstyret og prøvd fiskelykka både ved sjøen og i eit par fjellvatn i området. Og sjølv om det har blitt dårleg med sjølvfiska middag, har iallfall dei verste abstinensane roa seg :-)

Elles har eg no flytta inn i ny leilighet nede i sivilisasjonen, ca. 1 km frå Straumsnes sentrum. Etter å ha budd "på jobb" sidan april var det godt å endeleg kome litt vekk frå senteret på fritida. Her er dessutan upåklagelege turområder i umiddelbar nærleik til huset, noko både eg og Ventus satte stor pris på. Det er foreløpig litt som manglar av møblement og innredning, men takka være mine to gode vener Bent og Carine, som både har fungert som flyttebyrå og lånt ut møblement har eg iallfall fått på plass det viktigaste. Stor takk til dei :-)

På Ventus-fronten er det òg utvikling å spore. Han veks for kvar dag som går og er no over 10 kg, ca dobbelt så tung som han var når eg henta han for litt over ein månad sidan. Han òg har strekt seg mykje og den verste kvalpe-looken er no eit tilbakelagt stadium. Denne helga var han med på sin hittil lengste tur, då vi var på fisketur på eit fjell i nærleiken. Sjølv om han fortsatt er litt småskeptisk i ukjent terreng, gjekk turen kjempefint. Han er overraskande uthaldande, skjønar at han må drikke når vi går forbi bekkar og vatn og held seg i nærleiken av meg heile tida. Han har òg fått sett både sau og reinsdyr i fjellet, og sjølv om han nok heilt sikkert lurte på kva det var for noko, holdt han seg rolig og satte seg ned og berre kikka på dei med nyskjerrig blikk.

Han har òg vore på besøk med Lago og Keron i helga (Bent og Carine sine 2 Gordon-setterar...), og har fått ein solid dose med leik og sprell. Han og Keron har funne ein spesielt god tone og kan herje vilt i timevis utan å gå lei. Lago er meir roleg og slenger seg berre med i leiken når han føler for det. Uansett artig å sjå at dei går så godt overeins!

Ein kost er òg stor stas å "slåss" med, både for liten og stor. Her er det Lago og Ventus som prøver å rappe kosten frå Bent...

Småkald pinsehelg!

Så var pinsa over for i år, og medan folk lenger sør rapporterar om sol, blå himmel og shorts-temperatur har tilstanden vært noko annleis her i nord. Temperaturane har dei siste dagane vært rundt 2-4 grader, og kvite flak frå lufta har med jevne mellomrom prøvd å dekke marka og halde våren unna ei lita stund til. Det var difor med eit aldri så lite sjokk at Ventus småtrøtt vagla ut døra søndags morgon og fikk sjå at bakken plutselig var blitt kvit... Men det tok ikkje lang tid før han spratt rundt som om snø var det mest naturlege i verden!

Uansett har det vært ei super helg, der eg har fått tilbringe mykje tid ilag med tassen. I og med at eg har vært på jobb heile veka, var det godt å få 3 heile dagar til å bli bedre kjent, reise på småturar og drive litt dressur. Merka allereie at han er blitt mykje tryggare på både meg og dei nye omgivnadane, og han vert meir og meir kontaksøkande ovanfor meg. Samstundes blir han tøffare for kvar dag som går, spesielt ute, og kan godt springe litt i overkant langt innover i skauen før han plutselig oppdagar at han er langt vekke frå "far". Då kjem han som regel i full guffe tilbake igjen, tilsynelatande alltid like glad for gjensynet...

På dressur-fronten er det òg framgang å spore, sjølv om det går smått framover. Han har no lært seg å legge seg i kurven når eg gir beskjed, og sit på kommando når han er innan ein armlengdes radius frå meg. Ellers har han òg delvis lært seg å vente til han høyrer "værsågod" før han får kaste seg i matskåla... Men her må det jobbast vidare, for han har ein appetitt som ikkje liknar (eller kanskje liknar...) grisen og når han ser matskåla kan det nesten sjå ut som om han får eit epileptisk anfall av eit slag! Bra at han et iallfall!!

Han har òg fått helse på eit par "likesinna", då vi var på besøk i Nordvika her om dagen og presenterte han for Lago og Keron, to glade gordon setterar eigd av Bent Sollund og Carine Romness. Vi var ein smule spente før vi slapp dei lause ilag, men etter nokre minutt med "bli-kjent-leik" var det full fart i ca 2 timar i strekk og dei såg ut til å finne tonen veldig godt. Moro å sjå at dei gjekk så godt overeins, men når kvelden kom var Ventus heilt tom etter all sosialiseringa.

Hadde ellers ein morosam opplevelse på laurdag, då han såg ein liten fugl på plenen til naboen. Han vart då heilt stiv i blikket og satte seg ned medan han skalv som eit ospelauv i vinden. Var utrulig artig å sjå at han interesserar seg for pippipp allereie no, og forhåpentlegvis får eg sett fleire slike små situasjonar framover. Har òg tatt eit par turar på stranda for å sjå om vi såg nokre sjøfugl der, men der var det langt meir spennande ting å sjå på (og bite på..), som skjell, rekved og beinrestar.

Vel, pinsa er over for denne gong, og det var nok godt for begge å komme seg i hus igjen etter ei litt småkjølig helg!